Το "ραβδί"; είναι ένα κορδόνι παρόμοιο με το βιολί, με μεταβλητό αριθμό κορδονιών, μεταξύ 1 και 5. Ο ήχος αποκτάται με τρίψιμο των χορδών με τόξο ενώ το όργανο στηρίζεται στο στήθος του ώμου, στο πλάι, στον μηρό του ένα πόδι ή μεταξύ των δύο ποδιών. Μπορεί να παίζεται ή να κάθεται. Εισήχθη στην Ιβηρική Χερσόνησο από τους Άραβες, επεκτείνοντας και φτάνοντας στην κορυφή της δημοτικότητάς της κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης, που χρησιμοποιούνται τόσο από τους τροβαδούρους όσο και από τους μνηστρεούς. Στην τεχνική του κατασκευή, ένα κομμάτι κοίλου ξύλου χρησιμοποιείται με εξατομικευμένους τρόπους για να λαμβάνει διάφορες μορφές. Δεν υπάρχει μοναδικό μοτίβο. Συνήθως γίνεται με περισσότερα από ένα κομμάτι. Το κύριο υλικό που χρησιμοποιήθηκε για να γίνει είναι το ξύλο. Ανάλογα με την περιοχή, χρησιμοποιούνται άλλα υλικά για τα καλύμματα, όπως τα δέρματα, ο κασσίτερος ή το ίδιο το ξύλο. Για τις χορδές του "rabel", μερικά ζωικά έντερα μπορούν να χρησιμοποιηθούν αν και σήμερα υπάρχουν μεταλλικές χορδές που προσφέρουν καλύτερο ήχο και ευκολότερη ρύθμιση. Για το τόξο, αναζητείται παραδοσιακά μια ράβδος, η οποία μπορεί να λυγίσει και για τα σχοινιά χρησιμοποιούνται τρίχες αλόγου. Επί του παρόντος, η χαίτη μπορεί να αντικατασταθεί από πολύ λεπτό νάιλον που, όταν κάμπτεται, κάνει πολύ καλό τρίψιμο.