„Rabel” jest instrumentem strunowym podobnym do skrzypiec, ze zmienną liczbą strun, od 1 do 5. Dźwięk uzyskuje się poprzez pocieranie strun łukiem, podczas gdy instrument spoczywa na ramieniu, klatce piersiowej, boku, na udzie jednej nogi lub pomiędzy nogami. Można grać w pozycji stojącej lub siedzącej. Instrument został wprowadzony na Półwysep Iberyjski przez Arabów, zyskując największa popularność w średniowieczu i renesansie, używany zarówno przez trubadurów, jak i minstreli. W swojej rzemieślniczej konstrukcji kawałek wydrążonego drewna jest używany w niestandardowy sposób, aby przybierać różne formy. Nie ma unikalnego wzoru. Głównym materiałem użytym do produkcji jest drewno i zwykle jest wykonany z więcej niż jednego kawałka. W zależności od obszaru na okładki stosuje się inne materiały, takie jak skórki, cyna lub samo drewno. W przypadku strun „rabela” można zastosować niektóre jelita zwierzęce, chociaż dziś istnieją struny metalowe, które zapewniają lepsze brzmienie i łatwiejsze dostrajanie. Do łuku tradycyjnie poszukuje się pręta, który można wygiąć, a do lin stosuje się sierść konia. Obecnie grzywę można zastąpić bardzo cienkim nylonem, który po zwinięciu zapewnia bardzo dobre tarcie