Το στοιχείο που αναπαρίσταται στην εικόνα είναι ένα μπουκάλι ρούμι του Motril. - Η τεχνική που χρησιμοποιείται για την παραγωγή αυτού του ρούμι συνίσταται στην επεξεργασία σακχάρων. Πρώτα απ 'όλα υπάρχει η συγκομιδή και η άλεση του αρχικού υλικού για να ληφθεί χυμός ζάχαρης από το ζαχαροκάλαμο. Αρχικά αυτή η διαδικασία θεωρήθηκε ως παράγωγο προϊόν της βιομηχανίας ζαχαροκάλαμου. Ο χυμός κατόπιν καθαρίζεται, διηθείται και θερμαίνεται χρησιμοποιώντας την αποκαλούμενη τεχνική κρυσταλλώσεως γ, με την οποία κρυσταλλώνεται το σάκχαρο. Το αποτέλεσμα είναι ένα σκοτεινό σιρόπι που ονομάζεται "melaza". Μετά από όλα αυτά τα στάδια το προϊόν περνάει σε περίοδο ζύμωσης 24-30 ωρών. Τέλος ξεκινά η γήρανση. Το υλικό που χρησιμοποιείται είναι κυρίως ζαχαροκάλαμο, μαζί με τα εργαλεία που χρειάζονται για αυτή τη διαδικασία. - Η περιοχή προέλευσης αυτού του ρουμιού είναι η Ανδαλουσία και συγκεκριμένα η πόλη της Γρανάδας. Το παρακάτω βίντεο παρουσιάζει την παραγωγή αυτού του ρούμι και ορισμένα από τα στάδια για να το αποκτήσετε

Ένα κινούμενο σχέδιο είναι ένας τύπος εικονογράφησης, ενδεχομένως κινούμενος, συνήθως σε ένα μη ρεαλιστικό ή ημι ρεαλιστικό στυλ. Το βίντεο δείχνει τον διάσημο Βέλγο γελοιογράφο Hergé, αντλώντας τον πιο γνωστό του χαρακτήρα: Tintin. Το γελοιογραφία έχει γίνει διάσημο σε όλο τον κόσμο για τις περιπέτειές του και θεωρείται ένα από τα πιο σημαντικά κινούμενα σχέδια του 20ου αιώνα. Η σειρά χρησιμοποίησε τις παραδοσιακές τεχνικές κινούμενων σχεδίων και προσχώρησε στενά στα αρχικά βιβλία, πηγαίνοντας μέχρι να μεταφέρουν κάποια πλαίσια από τα αρχικά βιβλία απευθείας στην οθόνη.

Το Oscypek είναι ένα διακοσμητικό παραδοσιακό καπνιστό τυρί προβάτων από την περιοχή Podhale. Δύο πράγματα χρειάζονται για να δημιουργηθεί η περιφερειακή ειδικότητα: μία ειδική φυλή προβάτων που ονομάζεται πολωνικά βουνά πρόβατα, ένας βοσκός, μια μικρή καλύβα βουνού με εστία, μαθητευόμενος βοσκός και ένας βοσκότοπος.

Για αιώνες, η παράδοση της κατασκευής του oscypek με το χέρι έχει περάσει από γενιά σε γενιά. Αυτό το εποχιακό τυρί παράγεται από τον Μάιο έως τον Σεπτέμβριο κατά τη διάρκεια της περιόδου αφαίρεσης προβάτων (μερικές φορές μικρές ποσότητες γάλακτος από μια ειδική φυλή αγελάδων - προστίθεται η πολωνική κόκκινη αγελάδα).

Οι πρώτες αναφορές για το τυρί, που βρέθηκαν στην τεκμηρίωση ενός μικρού χωριού που ονομάζεται Ochotnica είναι από τις αρχές του 15ου αιώνα. Η πρώτη καταγεγραμμένη συνταγή είναι από το 1748.

Το Taxidermy είναι η τέχνη και η τεχνική της διατήρησης του σώματος ενός ζώου μέσω της τοποθέτησης (πάνω σε ένα οπλισμό) ή της γέμισης, με σκοπό την απεικόνιση ή τη μελέτη. Τα ζώα απεικονίζονται συχνά σε μια ζωντανή κατάσταση.

Η ταξινομία σημαίνει τη διαδικασία διατήρησης του ζώου καθώς και του τελικού προϊόντος. Το Taxidermy χρησιμοποιείται για τη διατήρηση θηλαστικών, ψαριών, πτηνών, ερπετών καθώς και εντόμων, αραχνοειδών και αμφιβίων. Αν και παραδοσιακά αφιερώθηκε στη διατήρηση κυνηγετικών τροπαίων, σήμερα χρησιμεύει κυρίως σε φυσικά μουσεία και άλλους εκπαιδευτικούς σκοπούς. αναδύεται μια ηθική ταξινομία. Τέχνες: τέσσερις κύριες μέθοδοι χρησιμοποιούνται στην ταξινομία: παραδοσιακή επιδερμίδα (το μαυρισμένο δέρμα του ζώου είναι τοποθετημένο πάνω σε μια δομή που θα μπορούσε να είναι αυτός ο σκελετός), το λυοφιλιωμένο mount (αφού το ζώο στην επιθυμητή στάση του σώματος, καταψύχεται αποξηραμένος με μια συγκεκριμένη κάμερα ξήρανσης), αναπαραγωγή (δημιουργία ακριβούς αντιγράφου του αρχικού ζώου που χρησιμοποιείται κυρίως για απειλούμενα είδη και προστατευόμενα είδη) και ανασυγκρότηση (ακριβείς αναπαραστάσεις του υπάρχοντα ή εξωγενή είδη που χρησιμοποιούν υλικά από άλλα ζώα).

Υλικά: σώματα ζώων, οστά, δέρμα, μέταλλο και ξύλο, γύψος, στόκος, χημικά συντηρητικά κ.λπ.

Η παράδοση της διακόσμησης αυγών κατά το Πάσχα είναι ακόμα πολύ ζωντανή στη Σλοβακία. Το αυγό ήταν σύμβολο της αναγέννησης της φύσης, της ανανέωσης της ζωής, της άνοιξης κλπ. Τη Δευτέρα του Πάσχα, τα κορίτσια θα έδιναν τα αγόρια διακοσμημένα με αυγά ως ανταμοιβή για να χτυπηθούν ή να πιτσιλωθούν με νερό. Οι παραδοσιακές τεχνικές διακόσμησης είναι μπατίκ, διακόσμηση κεριών, ξύσιμο και περιφράξεις με σύρμα. Διατηρούν τη μεγάλη ποικιλία παραδοσιακών στολιδιών. Τα αυγά του Πάσχα είναι ένα από τα πιο ζωντανά πολύχρωμα προϊόντα της σημερινής λαϊκής τέχνης. Η βάση είναι το χρωματισμένο αυγό που είναι διακοσμημένο με κομμένο άχυρο. Το ωοειδές αυγό μπορεί να χρωματιστεί με χρώματα ανιλίνης. Το αυγό θα πρέπει να στεγνώσει καλά για περίπου δύο ημέρες. Το άχυρο πρέπει να εμποτιστεί με ζεστό νερό για μια ώρα. Θα μπορούσε επίσης να είναι χρωματισμένο. Το άχυρο κόβεται σε διαφορετικά πλάτη ταινιών. Μεγαλύτερες λωρίδες διαιρούν το αυγό. Τα διάφορα σχήματα κόβονται από τα μικρότερα κομμάτια και κολλούν στο αυγό. Η κόλλα εφαρμόζεται με ένα πείρο αποκοπής, που συνδέεται με το μολύβι είτε στο δάχτυλο είτε απευθείας στο άχυρο. Διαφορετικά πρότυπα δημιουργούνται στο αυγό με αυτόν τον τρόπο.

Ο Sandro Tiberi από το Fabriano παρουσιάζει τη χειροποίητη χαρτοποιία. Πρώτον, το χαρτί βυθίζεται στο νερό και η κυτταρίνη από βαμβάκι που είναι απαραίτητη για την ύφανση των ινών. Στη συνέχεια, το χαρτί χρειάζεται λίγες ώρες ανάπαυσης.

Ο Francesco Salamanca και η σύζυγός του ανοίγουν την πόρτα του εργαστηρίου τους για να δείξουν πώς γίνονται οι μαριονέτες της Σικελίας: οι μαριονέτες είναι κατασκευασμένες από ξύλο και ντυμένες από σπιτικά προσαρμοσμένα κοστούμια. Κάθε μαριονέτα είναι το αποτέλεσμα μιας διαδικασίας επεξεργασίας ξύλου και είναι διακοσμημένο με ζωγραφική.

Στην περιοχή Bucovina, η πρακτική της ζωγραφικής με αυγά είναι μια παράδοση που κληρονομήθηκε από τους προγόνους. Πρώτα τα αυγά είναι βρασμένα και όταν είναι ζεστά, είναι βαμμένα με κερί μέλισσας. Το κέρι διατηρείται σε χαμηλή θερμότητα, κατά προτίμηση σε δοχείο κασσίτερου για να διατηρηθεί το υγρό κεριού. Ακολουθεί τη ζωγραφική (incondeierea) των αυγών με παραδοσιακά ρουμανικά μοτίβα. Η ζωγραφιά των αυγών του Πάσχα είναι μια αρχαία παράδοση με προχριστιανική προέλευση. Τα ζωγραφισμένα αυγά συμβολίζουν την άφιξη της άνοιξης και την αναγέννηση της φύσης. Στη ρουμανική λαϊκή παράδοση, τα αυγά του Πάσχα θεωρούνται σύμβολο αναγέννησης και καθαρισμού.

Πολλές κουπιά στη Ρουμανία συνεχίζουν να παράγουν τυρί με παραδοσιακό τρόπο. Το τυρί παρασκευάζεται το πρωί, μετά το πρωί αρμέγματος. Το πότισμα ολοκληρώθηκε στις 6.30 π.μ. Το γάλα είναι τεντωμένο για να απομακρύνει τυχόν ακαθαρσίες. Η παραδοσιακή τυροκομία ξεκινάει με φωτισμό φωτιάς για να ζεσταθεί το βραδινό γάλα και στη συνέχεια να αναμιχθεί με το πρωινό γάλα, προσθέτοντας έπειτα τρία-τέσσερα κουτάλια της πυτίας και αφήστε τα ένζυμα να δουλέψουν. Αφού τα τυρόπηλα διαχωριστούν από τον ορρό γάλακτος, το τυρί μεταφέρεται σε αποστειρωτή τυριού (hârzob) προτού κρεμαστεί να στραγγίσει σε ένα φίλτρο τυριού για 2 ημέρες. Μετά από 2 ημέρες, τοποθετείται σε ένα περίπτερο τυριού, όπου μένει για μία ακόμη ημέρα. Παίρνει ωραίο κίτρινο χρώμα καθώς στεγνώνει.

Ένας κόμβος είναι μια σκόπιμη επιπλοκή στο σχοινί που μπορεί να είναι χρήσιμη ή διακοσμητική. Οι πρακτικοί κόμβοι μπορούν να ταξινομηθούν ως χτυπήματα, στροφές, κόμβοι ή κόμβοι. Οι κόμβοι χρησιμοποιούνται στην πλοήγηση, ορειβασία, διακόσμηση και άλλες τέχνες. Ένας κόμπος με την αυστηρότερη έννοια χρησιμεύει ως ένα πώμα ή ένα κουμπί στο τέλος ενός σχοινιού για να κρατήσει το άκρο του να γλιστρήσει μέσα από ένα δαχτυλίδι ή ένα μάτι. Τεχνική: Από τους αρχαίους χρόνους οι κόμβοι έχουν χρησιμοποιηθεί πάντα με πολύ διαφορετικούς τρόπους (απλοί κόμβοι, τόξα, κόμπους κλπ.) Και εφαρμογές. Βασικά, οι κόμβοι έχουν ουσιαστικά πρακτική χρησιμότητα ειδικά σε επικίνδυνα περιβάλλοντα όπως το βουνό, τη θάλασσα κλπ. Η τεχνική του σχοινιού διακρίνει τρεις κύριες εφαρμογές για κόμβους: συνδέοντας μερικά άκρα μαζί, συνδέοντας ένα αντικείμενο σε ένα σταθερό μέρος και αγκυροβόληση, συνδέοντας δύο αντικείμενα μαζί. Η αντοχή, η ολίσθηση ασφαλείας και η ανατροπή είναι οι κύριες ιδιότητες των κόμβων. Υλικά: σχοινιά, κορδόνια και καλώδια από φυσικές ίνες ή συνθετικά υλικά θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη σύνδεση κόμπων. Τα ευγενή υλικά όπως το λινό, το βαμβάκι, το χρυσό και το ασημένιο κορδόνι χρησιμοποιούνται επίσης για διακοσμητικούς σκοπούς.

«Χρωματισμένα ΄φιμέ», μπορεί να υποδεικνύει φιμέ, βαμμένα ή επισμαλτωμένα γυαλιά ή φιμέ γυαλιά με πραγματικό «βιτρό». Μπορεί να βρεθεί στα παράθυρα, στις πόρτες, στις οροφές, στους φεγγίτες, τους λαμπτήρες φωτός, τους πολυελαίους και άλλα στοιχεία γυαλιού των ιστορικών κτηρίων. Λόγω της φύσης του, ένα βιτρό παράθυρο είναι μια μοναδική και αναντικατάστατη καλλιτεχνική δημιουργία και πρέπει να αντιμετωπιστεί με σεβασμό. Η έννοια της διατήρησης και της ανακαίνισης απαιτεί κάθε προσπάθεια που καταβάλλεται για τη διατήρηση όσο το δυνατόν περισσότερα πρωτότυπων στοιχεία. Επιπλέον, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι οι μεταβολές του αρχικού έργου είναι ελάχιστες. Στόχος της αναπαλαίωσης είναι η αποκατάσταση του αντικειμένου στην αρχική του εμφάνιση και η διατήρηση της μακροζωίας του. Το βίντεο δείχνει έναν τεχνίτη κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης του παλιού φεγγίτη στο Maison Losseau στο Βέλγιο