Haft złoty to rodzaj haftu, który wykorzystuje złote nici (lub w mniejszym stopniu srebrne) i wykonywany jest na tkaninie, aksamicie lub jedwabiu. Na tafcie wyłożonej mocnym płótnem rysowany jest wzór. Haftowany materiał jest tkany, a cała powierzchnia wzoru pokryta jest złotą lub grubą srebrną nicią, przepuszczoną i zabezpieczoną przez dwa końce. Aby wykonać taki haft, rzemieślnik musi wykonać wypełnienia, używając żółtej złotej karty lub skręcając nici tego samego koloru. Główną cechą tego rodzaju haftu jest to, że nigdy nie przechodzi przez tkaninę, pozostając rozłożonym na jej powierzchni za pomocą małych szwów żółtych nici bawełnianych, uprzednio woskowanych w celu nadania im twardości. Z powodu krucjat w XIII wieku zaczęto haftować tarcze i inne motywy kawalerii. Inne hafty w złocie znajdują się w ozdobach religijnych, takich jak ornaty i płaszcze, są stosowane od XVII wieku. Ta sztuka uległa znacznemu ograniczeniu pod koniec XVIII wieku, a w XIX wieku została w dużej mierze zastąpiona haftem maszynowym.