• Η ηθική απόφαση αφορά μια κρίση σχετικά με το σωστό και το λάθος. Αυτό σημαίνει ότι ασχολείται με ηθικά ζητήματα. Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που δείχνουν στην ηθική κατάσταση: a) Η απόφαση είναι πιθανό να έχει σημαντικές επιπτώσεις σε άλλους – αφορά τις βλάβες και τις παροχές, την εξέταση του κοινωνικού καλού, δηλαδή τις εκτιμήσεις άλλων πέρα από τον εαυτό. b) Η απόφαση είναι πιθανό να χαρακτηρίζεται από επιλογή, στο ότι οι εναλλακτικοί τρόποι δράσης είναι ανοικτοί. Η ηθική απόφαση απαιτεί οι αποφασίζουσες να έχουν επιλογή. c) Η απόφαση θεωρείται ότι έχει δεοντολογικά σημασία από ένα ή περισσότερα μέρη. Ανεξάρτητα από το αν ο λήψης αποφάσεων θεωρεί ότι μια απόφαση έχει ηθικό περιεχόμενο, αν το κάνουν άλλοι, από ό,τι η απόφαση συνεπάγεται αμέσως κάποιο βαθμό ηθικής. • Ηθική συλλογιστική • Η ικανότητα να αξιολογήσουμε αν κάτι είναι σωστό ή λάθος απαιτεί βασικές γνώσεις σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να το αξιολογήσουμε (ηθική συλλογιστική) και την αντανάκλαση των κριτηρίων που χρησιμοποιούμε για την παροχή της αξιολόγησης. • Υπάρχουν δύο μεγάλες θεωρίες δεοντολογίας που προσπαθούν να διευκρινίσουν και να δικαιολογήσουν ηθικούς κανόνες και αρχές: ο χρηστισμός (που ονομάζεται επίσης επακόλουθος) και η δεοντολογία. • Στάδια της λήψης δεοντολογικών αποφάσεων • Τα μοντέλα λήψης ηθικών αποφάσεων επιδιώκουν να αντιπροσωπεύουν δύο πράγματα: [1] Τα διάφορα στάδια της λήψης αποφάσεων περνούν για να ανταποκριθούν σε ένα πρόβλημα δεοντολογίας σε ένα επιχειρηματικό πλαίσιο· [2] τις διαφορετικές επιρροές σε εκείνη την διαδικασία. [i] Αναγνωρίστε ένα ηθικό ζήτημα [ii] Κάντε κάποιο είδος ηθικής κρίσης σχετικά με αυτό το θέμα [iii] να θεμελιώσει την πρόθεση να ενεργήσει βάσει της απόφασης αυτής [iv] ενεργεί σύμφωνα με τις προθέσεις. • Οι ηθικές κρίσεις μπορούν να γίνουν σύμφωνα με την εξέταση των δικαιωμάτων, του καθήκοντος, των συνεπειών, κ.λπ. Εντούτοις η περισσότερη έρευνα δείχνει ότι οι διευθυντές τείνουν να στηριχθούν αρχικός στην επακόλουθη σκέψη. Δείτε στις συνημμένες διαφάνειες το παράδειγμα της συνακόλουθης ηθικής. • Επιρροές στη λήψη δεοντολογικών αποφάσεων • Μεμονωμένοι παράγοντες • Αυτά είναι μοναδικά χαρακτηριστικά του ατόμου που πράγματι λαμβάνει τη σχετική απόφαση. Σε αυτούς περιλαμβάνονται παράγοντες που δίνονται κατά τη γέννηση (π.χ. ηλικία, φύλο) και εκείνοι που αποκτώνται από την εμπειρία και την κοινωνικοποίηση (π.χ. εκπαίδευση, στάσεις) • Παράγοντες κατάστασης • Αυτά είναι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του πλαισίου που επηρεάζουν το αν το άτομο θα λάβει μια ηθική ή ανήθικη απόφαση. Σε αυτούς περιλαμβάνονται παράγοντες που σχετίζονται με το εργασιακό πλαίσιο (π.χ. συστήματα ανταμοιβής, εργασιακοί ρόλοι, οργανωτική κουλτούρα) και εκείνοι που σχετίζονται με το ίδιο το ζήτημα (όπως η ένταση του ηθικού ζητήματος ή η ηθική διαμόρφωση του ζητήματος) • Εξορθολογισμός της ανήθικης συμπεριφοράς • Οι τακτικές εξορθολογισμού είναι διανοητικές στρατηγικές που επιτρέπουν στα άτομα να βλέπουν τις διεφθαρμένες πράξεις τους ως δικαιολογημένες. Είναι ένα μέρος της διαδικασίας της ηθικής διαμόρφωσης, που δικαιολογεί ανήθικες ενέργειες. Σύμφωνα με αυτές τις στρατηγικές μπορούμε να προσδιορίσουμε: άρνηση ευθύνης, άρνηση τραυματισμού, άρνηση θύματος, κοινωνική στάθμιση, έκκληση σε υψηλότερη πίστη, μεταφορά του καθολικού (π.χ. τα άτομα υποστηρίζουν ότι έχουν το δικαίωμα να επιδοθούν σε αποκλίνουσες συμπεριφορές λόγω δεδουλευμένες πιστώσεις τους) Βλέπε συνημμένες διαφάνειες.