klejnoty i kucie miedzi
Pierścień jest wykuwany na zimno z miedzianej sztabki, grawerowany przy użyciu zaokrąglonego dłuta, a następnie zawijany wokół rogu kowadła. Końcowym etapem procesu jest wygrzewanie pierścienia
Biżuteria z kokonów jedwabnika
"Kokon jedwabnika był używany głównie do produkcji tkanin, ale ze względu na swoje właściwości znalazł również zastosowanie przy wyrobie biżuterii. Zostały użyte, ponieważ nici są szczególnie mocne i odporne, a także zostały pomalowane i odszyfrowane. Technika przetrwała do tej pory i istnieje wiele oryginalnych projektów."
Mistrz metaloplastyki reprodukujący biżuterię Wizygotów
Występujący w materiale filmowym rzemieślnik Juan José Marmolejo odziedziczył zawód od swojego ojca, cenionego metalopastyka prowadzącego od lat 40-tych XX wieku swój zakład Sewilli w Andalizji. Juan Jose ma wiele wspomnień z dzieciństwa związanych z pracą w zakładzie ojca. Dzisiaj sam jest jednym z najważniejszych metaloplastyków w Hiszpanii. Jego pracami ozdabiane są między innymi rzeźby wykorzystywane podczas hiszpańskiego Wielkiego Tygosnia. Od jakiegoś czasu specjalizuje się również w archeologii i odtwarzaniu wyrobów zgodnie z tradycyjnym rzemiosłem. Jego najbardziej znaczącym dziełem jest reprodukcja korony króla Wizygotów.
Produkcja biżuterii
Materiał prentuje proces wytwarzania i grawerowania biżuterii w zakładzie jubilerskim Pepe Ávila Jewelers. Zaobserwować można wykorzytanie wielu technik jubilerskich obróbki kruszcu jak i osadzania kamienia.
Ręcznie robiony srebrny pierścień
W Rumunii rzemiosło związane z wytwarzaniem bużuterii ze srebra, złota lub miedzi ma kilkusetletnią historię. Obecnie jedynie garstka rzemieśników kultywuje ten rodzaj sztuki. Na załączonym wideo romski złotnik prezentuje, w jaki sposób przetopić srebro i wykonać z niego pierścień. Na wstępie rzemieślnik odcina kawałek srebrnej monety. Umieszcza go wraz z boraksem w w tyglu zrobionym z węgla drzewnego i ogrzewa całość do temperatury 700-1200 stopni celciusza używając do tego lampy oliejnej i specjalnej rurki. Następnie z roztopionego kruszcu formuje pierścień za pomocą młotka i kowadła. Pierścień jest wykańczany przy użyciu mniejszego młotka oraz różnego typu pilników i filcu. Na końcu rzemieślnik dekoruje pierścień i poleruje go przy wykorzystaniu bardzo drobnego pilnika.
Ręcznie robiona miedziana bransoletka
W Rumunii zaledwie kilkoro rzemieślników zajmuje się wytwarzaniem miedzianej biżuterii ze wzorami dackimi. Na załączonym materiale wideo artysta prezentuje, w jaki sposób wytwarzana jest miedziana bransoletka z dackimi symbolami. Symbole te znane są od ponad 2000 lat. Rzemieślnik wytwarza biżuterię wyłącznie przy wykorzystaniu szczypiec i młotka używając techniki grawerowania na zimno. Noszenie miedzianej biżuterii było znane w tradycji ludowej od wieków ze względu na swoje właściwości uśmierzania bólu powodowanego artretyzmem i reumatyzmem, szczególnie w regionach o podwyższonej wilgotności powietrza.
Ręcznie robiona srebrna bransoletka
W Rumunii rzemiosło związane z wytwarzaniem bużuterii ze srebra ma kilkusetletnią historię. Obecnie jedynie garstka rzemieśników kultywuje ten rodzaj sztuki. Na załączonym wideo romski złotnik prezentuje, w jaki sposób przetopić srebro i wykonać z niego bransoletkę. Na wstępie rzemieślnik odcina kawałek srebra I roztapia go wykorzystując starożytną technikę. Następnie z roztopionego kruszcu formuje on bransoletkę za pomocą młotka i kowadła. Bransoletka jest wykańczana przy użyciu mniejszego młotka, różnego typu pilników oraz filcu.
Wytwarzanie tiary - hiszpańska królewska tiara z motywami florystycznymi
Na załączonym zdjęciu znajduje się dziewiętnastowieczna tiara z motywem florystycznym, którą nosiła hiszpańska królowa Doña Sofía. W procesie produkcji zastosowano tradycyjną technikę i wykorzystano takie materiały jak diamenty, złoto i srebro. Ta drogocenna tiara została stworzona w 1897 roku i zprezentowana hiszpańskiej rodzinie królewskiej. Jest to symbol tradycyjnego hiszpańskiego wytwarzania biżuterii. Załączony film prezentuje kolejne kroki produkcji prostej tiary przy wykorzystaniu różnych materiałów i technik.
Zdobienie stali damasceńskiej techniką niello
Na załączonym zdjęciu znajduje się XIX-wieczna hiszpańska tabakiera z damasceńskiej stali ozdobionej srebrem i złotem za pomocą techniki niello. Załączone filmy prezentują dwa przykłady rzemieśników zajmujących się obróbką stali damasceńskiej oraz techniki niello.
Złotnictwo kalifatu
Filigran califski jest biżuterią rzemieślniczą wykonywaną według tradycyjnych metod andaluzyjskich z X wieku, inspirowana zdobieniami meczetu oraz miasta Madinat Al-Zahra. Podstawowym materiałem jest srebro próby 925 pokryte białym złotem z glazurowaną ceramiką dla metali. Techniki kalifackie obejmują stapianie grubego materiału przy użyciu tego samego stopu miedzi i srebra, który był używany podczas kalifatu, jak ustanowiono w prawie metali. Techniki stosowane do dekoracji elementów obejmują tajne formuły alchemii dotyczące nakładania ceramiki, takie jak te stosowane w kafelkach, które są stosowane do emaliowania klejnotów. Od średniowiecza Kordoba była wybitnym ośrodkiem produkcji srebra, a także wyróżniała się na poziomie europejskim mogąc poszczycić się liczącym się cechem złotników.
Złotnictwo liturgiczne
"Złotnictwo (hiszp. ""Orfebreria"") to praca artystyczna wykonywana przez złotników, zwanych „orfebres albo orives”, przy użyciu metali szlachetnych. Termin ""Orfebre"" pochodzi od łacińskiego „aurifaber”, rzemieślnik. Techniki rzemieślnicze obejmują łączenie materiału, oczyszczanie metalu i topienie go, młotkowanie i walcowanie, cięcie, polerowanie, płytowanie i złocenie, wykonywanie połączeń mechanicznych i zespołów, spawanie, tracony wosk, wytapianie itp. Do ozdabiania kawałków stosowane są różne techniki, takie jak przechylanie, drukowanie, filigran, granulowanie itp. Metale rzeźbione przez rzemieślnika to srebro i złoto lub metale szlachetne lub ich stopy. Religijne złotnictwo jest tradycyjnym rzemiosłem w Andaluzji od czasów starożytnych, jego znaczenie wzrosło jednak w okresie renesansu i nadal jest silnie związane z popytem na przedmioty religijne używane podczas procesji wielkanocnych i innych obrzędów)."
"Aniello Piacente ""Cammeo"" - Artysta"
"Stworzenie ""cameo"" wymaga starożytnych instrumentów i technik. Początkwo rzemieślnik pracuje w muszli, z której uzyskuje scenę. Następnie innymi technikami rzeźbi ją z wielką precyzją."
Biżuteria druciana
Historia wytwarzania biżuterii drucianej sięga 18 wieku i jest uważane za jedno z najstarszych przejawów rękodzieła. Obecnie biżuteria druciana jest bardzo popularna na Słowacji, szczególnie wregionie Żilliny (północna część Słowacji), gdzie znajduje się centrum rękodzoelnictwa związanego z biżuterią drucianą. Materiał wykorzystywany w produkcji to stalowy lub miedziany drut, któremu ostateczny kształt nadaje twórca. Wykorzystując specjalne sczypce oraz zestaw niezbędnych narzędzi drut można z łatwością formować przycinać do porządanego kształtu, który zależy głównie od wyobraźni twórcy lub oczekiwań klienta. Biżuterię można w łatwy sposób upiększać przy pomocy kolorowych koralików, co czyni ją jeszcze bardziej wyjątkową i oryginalną.
Biżuteria Lefkara
"Unikatowe wzory biżuterii wytwarzanej w wiosce Lefkara na Cyprze podobne są do słynnych koronek pochodzących z tej samej wioski Technika ta sięga epoki hellenistycznej i przetrwała na przestrzeni wieków przekazywana z pokolenia na pokolenie. Biżuteria produkowana jest do dziś przy użyciu tych samych wzorów i form oraz bardziej nowoczesnych technik."
Bursztynowa biżuteria
Materiał wideo prezentuje tradycyjny sposób wytwarzania bursztynowych korali oraz naszyników przy użyciu drewnianych narzędzi, napędzanych siłą ludzkich mięśni. Taki sposób pracy z materiałem był powszechny przed erą elektryfikacji na obszaach wiejskich. Więcej na temat ręcznej obróbki bursztynu można znaleźć tutaj: https://www.youtube.com/watch?v=7KkAgYccHY0
Fabryka cięcia i polerowania diamentów
Na filmie zaprezentowano niewielki warsztat obróbki diamentów z jednej z najsławniejszych ulic w Antwerpii. W tym mieście tnie się i szlifuje jedynie diamenty małe oraz średniej wielkości. Artyści tną diamenty w sposób niezwykle precyzyjny. Najbardziej pożądanym wzorem cięcia są tzw. serca i strzały. Do obróbki diamentów wykorzystywane są specjalne narzędzia oraz technologia.
Jak pracować z koralowcami w Trapani
"Film pokazuje produkcję koralowców, z których można uzyskać różnego rodzaju klejnoty: naszyjniki, bransoletki lub kolczyki. Koral jest obrabiany za pomocą małych narzędzi, aby nadać im różne kształty: kwiaty lub liście."
Philippe Wolfers, orfèvre
Film przedstawia wybrane wytory Philippe Wolfersa, jednego z najważniejszych dziewiętnastowiecznych belgijskich jubilerów.
Ręcznie robiona drewniana biżuteria
Historia wytwarzania drewnianej biżuterii ludowej sięga 19 wieku. Na równi ze swoją funkcjonalną i dekoracyjną funkcją, tego typu wyroby zaczęły być postrzegane jako dzieła sztuki. Materiałem wykorzystywanym do produkcji są najłatwiej dostępne i najtańsze kawałki drewna. Poprzez szlifowanie i polerowanie drewnu nadaje się pożądany kształt. Najczęściej wytwarzane przedmioty zawierają motywy ludowe. Każdy przemiot jest następnie ręcznie malowany oraz lakierowany.
Srebrne kolczyki
"Tradycyjne kolczyki z okresu hellenistycznego. Tradycyjna biżuteria jubilerska. Technika: Technika sięga epoki hellenistycznej i przetrwała na przestrzeni wieków przekazywana z pokolenia na pokolenie. Narzędzia używane obecnie są nowoczesne, ale wzory i formy nie zmieniły się od wieków. Legenda głosi, że sam Leonardo Da Vinci był pod wrażeniem projektu i wykorzystał go w kilku obrazach."
Wytwarzanie złotego pierścionka
W zamieszchłych czasach główne ośrodki religijne w polsce były także głównymi ośrodkami rzemisła związanego z dewocjonaliami i przedmiotami religijnymi w kraju. Ze względu na swój status miasta któlewskiego oraz największego miasta połufniowej polski posiadał największą liczbę zakładów złotniczych. Prezentowany materiał wideo predstawia krok po kroku jak powstaje złoty pierścień. Można na nim prześledzić jak topiony jest kruszec, następnie walcowany, lutowany i polerowany. Na końcu pokazany został sposób osadzenia rubinu w oprawce. Rzemieślnikiem pokazującym cały proces jest Jacek Kuczab z pracowni Dell
