Με την πάροδο του χρόνου, μερικά ρουμανικά χωριά απέκτησαν τεχνογνωσία στην παραδοσιακή τεχνική κατασκευής σκούπας, μια γνώση που μεταβιβάστηκε από γενιά σε γενιά και εξακολουθεί να διατηρείται ανάμεσα σε κοινότητες ειδικευμένων τεχνιτών. Η παραδοσιακή σκούπα εξακολουθεί να ευδοκιμεί στα ρουμανικά χωριά, όπου όλοι οι ντόπιοι εξασκούν σκούπα. Είναι η δεύτερη πηγή εισοδήματος του χωριού μετά τη γεωργία. Η παραγωγή σκουπιδιών αρχίζει από την καλλιέργεια ενός ειδικού εργοστασίου; βρώμη (Sorghum bicolor). Καλλιεργείται ως καλλιέργεια κήπου και συγκομίζεται για τον μακρύ ινώδη πανικό. Αφού τροφοδοτήσουν τους σπόρους από τα κεφάλια, οι φούντες είναι ομαδοποιημένες κατά την προετοιμασία για τη σύνδεση. Χρησιμοποιούνται μικρότεροι μίσχοι για τα εσωτερικά στρώματα και οι μακρύτεροι μίσχοι χρησιμοποιούνται για τα εξωτερικά στρώματα για να τους δώσουν μια καλή όψη. Στη συνέχεια έρχεται να δέσει τη σκούπα, μια πράξη που απαιτεί πολλή δύναμη που εφαρμόζεται στην σκούπα. Το τοποθετεί σε τέσσερα ή πέντε μέρη και κάνει τη λαβή της σκούπας.