Η ιστορία της προέλευσης χρονολογείται από τη νεολιθική εποχή, γύρω στο 5700-4400 π.Χ. Αρχικά, το ύφασμα χρησιμοποιήθηκε στα φυσικά χρώματα του μαλλιού προβάτων, της κάνναβης και των λινών. Αργότερα, αναπτύχθηκε η εγχώρια παραγωγή υφασμάτων με λινάρι, κάνναβη και αργότερα βαμβακερά υφάσματα. Ιδιαίτερα οι γυναίκες ήταν αφιερωμένες σε αυτό το σκάφος. Η εξοικονόμηση είναι μια μέθοδος σχηματισμού ενός υφάσματος στο οποίο τα νήματα στημονιού εναλλάσσονται μηχανικά εναλλακτικά σε δύο ή περισσότερα στρώματα και σε μια διαμορφωμένη υποδοχή που ονομάζεται; ziva; είναι ενσωματωμένη επίθεση κάθετη στο στημόνι. Αλλάζοντας τη θέση των νημάτων στημονιού, μια νέα; ziva; δημιουργείται και η διαδικασία επαναλαμβάνεται. Ο τρόπος διέλευσης των νημάτων στημονιού και υφαδιού καθορίζει τη σύνδεση του υφάσματος. Στην εγχώρια ύφανση στη Σλοβακία, η πιο διαδεδομένη ήταν η υφασμάτινη υφαντή ύφανση, οι δεσμεύσεις υφασμάτων και οι πλεκτές υφαντικές υφαντικές ύλες. Στους δεσμούς αυτούς υπήρχε ομαλός καμβάς στα χρώματα των νημάτων από λινά, κάνναβη ή βαμβάκι. Στα μέσα του 20ού αιώνα υπήρξε εξαφάνιση της καλλιέργειας λίνου και κάνναβης, αλλά και η αλλαγή στον τρόπο της ένδυσης οδήγησε σε μείωση της παραγωγής των οικιακών υφασμάτων και των εργοστασιακά κατασκευασμένων υφασμάτων αντικαθιστούν ένα μεγάλο μέρος αυτών. Τα οικιακά υφάσματα έχουν περισσότερο διακοσμητικό νόημα. Είχαν είτε εσωτερικά κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα είτε μέρη παραδοσιακών ενδυμάτων.