Τα χαλύβδινα μαχαίρια της Δαμασκού κατέχουν μια εξαιρετική θέση ανάμεσα στα μαχαίρια. Η λεπίδα μαχαιριού σχηματίζεται με το χτύπημα τουλάχιστον δύο διαφορετικών τύπων χάλυβα. Αυτό εξασφαλίζει το ωραίο σχέδιο και ότι το μαχαίρι είναι σκληρό και όχι εύθραυστο ταυτόχρονα. Η σωστή θερμοκρασία είναι ιδιαίτερα σημαντική για τη χαλυβουργία. Έτσι, μέχρι 400 στρώματα σχηματίζονται με σταδιακή κοπή, αναδίπλωση και σφυρηλάτηση συγκόλλησης. Το τελικό σχήμα ψύχεται σε τέφρα και εν συνεχεία σβήνεται. Στη συνέχεια, η λεπίδα είναι γειωμένη, λειασμένη και γυαλισμένη πάνω στο τσόχα. Τέλος, η γυαλισμένη επιφάνεια του υλικού χαράσσεται για να δείξει ένα μωσαϊκό με μια λεπτή και κανονική δομή. Η λαβή αλέθεται για να ταιριάζει καλά στο χέρι. Η λαβή μπορεί να είναι από μαστίγια μαμούθ, απολιθωμένα οστά, κέρατα ή εξωτικά ξύλα. Τελικά, το μαχαίρι είναι ακονισμένο, και ο κρουνός προσπαθεί την ευκρίνεια του. Όταν σφυρηλατήσαμε το χάλυβα Damascus, ο σιδεράς δεν ξέρει μέχρι την τελευταία στιγμή πώς το προϊόν που θα προκύψει θα μοιάζει και αυτό είναι ενδιαφέρον για το έργο του.