Obrazki malowane na szkle stanowią typowy przykład malarstwa ludowego. Tradycyjnie zawierały one sceny religijne oraz świeckie. Uważano, że obrazy portretujące świętych chronią ich właścicieli. Świeckie obrazy przedstawiające kompanię zbójników Janosika stanowią oryginalny słowacki wkład w europejskie dziedzictwo malunków na szkle. Malarstwo na szkle rozwijane było w rodzinach, które tradycyjnie parały się produkcją wyrobów szklanych. Do celó malarskich wykorzystuje sie cienkie tafle szkła. Malarz podkłada pod taflę grafikę i odrysowuje kontury. Bardziej doświadczeni malarze nie korzystają z wzoru, samodzielnie tworząc zarys obrazu. Kontur malowany jest rozrzedzoną czarną farbą przy pomocy cienkiego pędzla. Po wyschnięciu na konturów nanoszone są detale, np. twarze, większe elementy dekoracyjne czy wreszcie tło. Początkowo do malowania na szkle używano farb temperowych zmieszanych z żółtkiem jaja i innymi składnikami w celu zwiększenia przyczepności do drewna. Współcześni artyści używają specjalnych farb do szkła lub farb olejnych, kóre schną dłużej ale są bardziej trwałe i wygądają lepiej. Dawniej wykorzystywane samodzielnie wytwarzane pędzle z naturalnego włosia. Obecnie zastępuje się je pędzlami dostępnymi w sprzedaży.