Το χρυσό κέντημα είναι ένα είδος κεντήματος που χρησιμοποιεί χρυσά νήματα (ή σε μικρότερο βαθμό, ασήμι) και συνήθως γίνεται σε ύφασμα, βελούδο ή μετάξι. Σε μια ταφτά που είναι επενδεδυμένη με ισχυρό καμβά, σχεδιάζεται το σχέδιο. Το ύφασμα που θα κεντηθεί είναι υφασμένο και ολόκληρη η επιφάνεια του σχεδίου καλύπτεται από χρυσό ή παχύ ασημένιο νήμα, περασμένο και ασφαλισμένο από τα δύο άκρα. Για να εμπλουτίσει με αυτόν τον τρόπο, ο τεχνίτης πρέπει να κάνει γέμισμα για να τα ενισχύσει με τη χρήση κίτρινου χρυσού κάρτας ή twist κλωστές του ίδιου χρώματος. Το κύριο χαρακτηριστικό αυτού του είδους του κεντήματος είναι ότι ποτέ δεν διασχίζει το ύφασμα, παραμένοντας απλωμένο στην επιφάνεια του με μικρές βελονιές από κλωστές κίτρινου βαμβακιού, προηγουμένως κερωμένες για να προσδίδουν σκληρότητα. Λόγω των Σταυροφοριών του δέκατου τρίτου αιώνα, άρχισαν να κεντρίζονται ασπίδες και άλλα μοτίβα ιππικού. Άλλα χρυσά κέντημα σε άλλα θρησκευτικά στολίδια, όπως τα ορμητικά και τα μανδύλια, αρχίζουν να εφαρμόζονται από τον δέκατο έβδομο αιώνα. Αυτή η τέχνη μειώθηκε σημαντικά στα τέλη του δέκατου όγδοου αιώνα, αντικαθιστώντας σε μεγάλο βαθμό τη ραπτομηχανή τον 19ο αιώνα.