Πριν και κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου, μόνο οι ευγενείς, εκείνοι με ιστορική και κοινωνική θέση είχαν το προνόμιο να κατέχουν αυτές τις πύλες. Οι πύλες θεωρούνταν ότι έχουν πολιτιστικό ρόλο. Παραδοσιακές ξύλινες πύλες βρίσκονται συχνά στην είσοδο των πόλεων και άλλων δημόσιων χώρων.

Οι αρχικές πύλες είναι δομημένες με τρεις πυλώνες που χρησιμοποιούνται ως στήριγμα για δύο εισόδους και μια οριζόντια άνω στύλο με κάλυμμα στέγης βότσαλα. Η πύλη έχει μια στενή είσοδο και μια ευρεία πόρτα για μεγάλα οχήματα, αγροτικό εξοπλισμό, φορτία σανού, άλογα και βόδια.

Οι λεπτομέρειες στο σχέδιο είναι μεγάλες, με γεωμετρικά, ζωογραφικά, ανθρωπόμορφα μοτίβα, από τα οποία συνηθέστερα βρίσκεται το σχοινί. Χρησιμοποιώντας ξύλο από τοπικές βελανιδιές, ο τεχνίτης έχει σκαλισμένα με εξειδίκευση μια μεγάλη ποικιλία από παραδοσιακές ξύλινες πύλες, εισόδους σπιτιών, κολώνες και βεράντες.

Η οικογένειά του έχει αυτή την παράδοση, κάτι που πολλοί άνθρωποι ξεχνούν σήμερα. Μια πύλη μετρά περίπου 10 πόδια ύψος και το βάθος ενός σχοινιού σκάλισμα είναι περίπου 2 ;. Το ξύλο κόβεται το χειμώνα, όταν είναι το πιο ξηρό, στη συνέχεια ξεφλουδιζεται και αποξηρενεται. Κόβεται στο πριονιστήριο.